ΟΤΑΝ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ..

Το τελευταίο καιρό με μέγαλη έκλπηξη και χάρα διακρίνω μια κινητικότητα από την πλευρά νέων ανθρώπων με σκοπό να βοηθήσουν συνανθρώπους τους όπου χρήζονται βοήθεια.Αυτή η βοήθεια μπορεί να είναι είτε οικονομική,είτε υλιστική,είτε φυσικά ψυχολογική!Όμως πότε μια βοήθεια είναι ουσιαστική και μπορεί να έχει μακροπρόθεσμο όφελος και όχι βραχυπρόθεσμο;Σε αυτό ακριβώς θα αναφερθώ παρακάτω!

Αναφερόμενος σε ένα παράδειγμα θα κατανοήσετε σε τι αναφέρομαι.Όλοι γνωρίζουμε το πρόβλημα ασιτείας όπου μαστίζει την Αφρικανική ηπειρο.Η Ευρώπη,ως ήπειρος με μεγάλη ανάπτυξη,προσπαθεί συνεχώς να στέλνει τρόφιμα,φάρμακα,ρούχα για να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους.Αλλά κατά πόσο αυτή η πράξη μπορεί να αποτελέσει βοήθεια με μακροπρόθεσμα,θετικά αποτελέσματα;Μήπως με αυτό το τρόπο απλα εντύνουμε το πρόβλημα κρύβοντας το <<κάτω απο το χαλάκι>>;Τι εννοώ με αυτό;Όταν μαθαίνεις σε έναν άνθρωπο να εξαρτάται απο εσένα για να επιβιώσει του κάνεις ουσιαστικά καλό ή κακό;Μήπως θα ήταν πολύ πιο επικερδές να μάθαινες σε αυτόν τον άνθρωπο να συντηρεί το εαυτό του μοναχός του;Δηλαδή να τον μετατρέψεις απο έρμαιο σε ανεξάρτητο άτομο!Παραδείγματος χάρη,θεώρω οτι όσο αναφορά την Αφρικανική ήπειρο θα ήταν πολύ πιο ανθρωπιστικό να να μαθαίναμε σε αυτούς του ανθρώπους πως να καλλιεργούν τη γη τους.Φυσικά κατι τέτοιο δεν είναι τοσο εύκολο να συμβεί διότι τους Ευρωπαίους ηγέτες τους συμφέρει να έχουν δίπλα τους μια αδύναμη ήπειρο.Το πρώτο αποτελεί και αυτό μια πράξη αλληλεγγύης αλλά είναι απλώς οίκτος.Αύτο που έχει ανάγκη ο κόσμος μας είναι το ενεργό,ουσιαστικό έλεος!

Φυσικά αυτή δεν είναι παρά η άποψη ενος νεου ανθρωπου που του δωθηκε απλα η ευκαιρια να εκφραστει..